Είναι προφανές ότι ο καθείς σε αυτήν τη χώρα, θεωρεί τους στρατιωτικούς ιατρούς ιδιοκτησία του και ανθρώπους που δεν έχουν λόγο και γνώμη για την δουλειά τους.
Έτσι ο Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου, εξέφρασε γνώμη για την αποστολή των στρατιωτικών ιατρών και ζήτησε, ως οι στρατιωτικοί ιατροί να είναι υπάλληλοί του, να καλύπτουν αυτοί τον τομέα ευθύνης του συλλόγου, προφανώς, έτσι ώστε τα μέλη του συλλόγου απρόσκοπτα να συνεχίζουν να ιδιωτεύουν στον ελεύθερο χρόνο τους….
Η ΕΣΤΙΑ, εάν πρέπει να υπάρξει προσφορά προς το εθνικό και ανθρώπινο κοινωνικό σύνολο δεν έχει διαφορετική γνώμη, όμως αυτό δεν θα το απαιτήσει κανείς άλλος και ειδικά κανείς από τους ιδιωτεύοντες ιατρούς των τουριστικών περιοχών, αλλά η ανάγκη και μόνον…
Φυσικά με την τροπή που έχουν πάρει οι εξελίξεις , πιστεύουμε ότι σύντομα οι στρατιωτικοί ιατροί δεν θα επαρκούν για να καλύψουν ούτε τα επείγοντα των στρατιωτικών νοσοκομείων….
Να τονιστεί ότι με μια απλή επίσκεψη στην ιστοσελίδα του ΙΣΡ (ΕΔΩ), άμεσα διαπιστούται ότι η μικρή περιοχή της Ρόδου και των γύρω νήσων, έχει στην διάθεσή της περί τα 600 μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου…προφανώς όμως έχουν άλλες υποχρεώσεις και απαιτείται η συνεισφορά των περίπου 700 στρατιωτικών ιατρών που είναι διασκορπισμένοι σε όλη την Ελλάδα….
Επειδή αντιλαμβανόμεθα, βέβαια, ότι αυτή η πρόταση γίνεται πιθανόν, λόγω δικαιολογημένης αδυναμίας, οι στρατιωτικοί ιατροί , είμεθα σίγουροι ότι, θα παράσχουν, δωρεάν, αρκετές περιόδους ιατρικής εκπαίδευσης και διαχείρισης θεμάτων υγείας, σε όποιον το έχει ανάγκη, ώστε να είναι σε θέση και αυτός και οι συν αυτώ να καλύψουν επιστημονικώς τις υποχρεώσεις τους και να ξεπεράσουν τις όποιες ανασφάλειες, που είναι απολύτως φυσιολογικές και τις σεβόμαστε.
Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι πολλοί συνάδελφοι, διευθυντές κλινικών, θα δεχθούν όποιους επιθυμούν, να θητεύσουν για τρίμηνο ή εξάμηνο ως εκπαιδευόμενοι, σε στρατιωτικά νοσοκομεία, ώστε να είναι σε θέση να αποφεύγουν αυτήν την πραγματικά θλιβερή έκκληση για βοήθεια από άλλους συναδέλφους και να διατηρήσουν τον αυτοσεβασμό τους και τον σεβασμό των ασθενούντων συμπολιτών τους, που τους είναι τόσο αναγκαίος για να συνεχίσουν και τον βιοπορισμό τους.
Ειδικά εις τον αγαπητό πρόεδρο του ΙΣΡ, θα προτείναμε να αλλάξει θέση σε κάποια μονάδα, η πλοίο, η πτέρυγα μάχης, ή σε υπερπόντια αποστολή, με κάποιον στρατ. ιατρό μια και απο ότι φαίνεται απο τα κατά καιρούς γραφόμενά του, τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τον κλάδο μας, την οποία ως τώρα δεν του την ανταπέδωσε κανείς και αυτό μάλλον τον έχει πληγώσει (υποσχόμεθα να το διορθώσουμε και τον καλούμε σε γεύμα όταν επισκεφθή την Αθήνα ή την Θεσνικη), βέβαια αυτό απαιτεί ειδική στρατ. εκπαίδευση την οποία ως μη στρατιωτικός ιατρός δεν την έχει, ακόμα όμως και αν την είχε, φοβούμεθα ότι η παράταση της τουριστικής περιόδου (αυξάνει την επισκεψιμότητα και δημιουργεί φόρτο εργασίας), που οφείλεται εις την κλιματική αλλαγή….του το απαγορεύει
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΤΕΙΝΟΥΝ ΧΕΙΡΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΑ (άλλωστε ο πόνος …είναι πόνος ).
Φυσικά καλό είναι οι παραπονούμενοι των τουριστικών περιοχών, να γνωρίζουν ότι πάντα υπάρχει και η δυνατότης της επίταξης και της τοπικής επιστράτευσης ενός τόσο μεγάλου δυναμικού όπως αυτό που υπάρχει και είναι σχεδόν ίσο με όλο το υγειονομικό των ΕΔ…και τότε σίγουρα θα πάν στρατιωτικοί ιατροί ως διοικητές του φίλου προέδρου και των επιστρατευθέντων.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ….
