Η ΕΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ

Η  Ένωση Στρατιωτικών Ιατρών σε συνεργασία με νομικούς, παρακολουθεί και εξετάζει ενδελεχώς το καθεστώς, υπο το οποίο στελέχη απασχολούνται σε ιδιωτικές δομές, όπως είναι τα ιδιωτικά αεροδρόμια της χώρας, σε διαδικασίες των οποίων η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα και η εκπαίδευση, που απαιτούνται, ελέγχονται.

Η όλη διαδικασία προσομοιάζει με την αντίστοιχη των Ολυμπιακών Αγώνων που στηρίχθηκε στον φωτογραφικό νόμο 3257 και γνωρίζουμε όλοι που κατέληξε και πόσο επωφελής και εποικοδομητική ήταν. Υπο οποιοδήποτε καθεστώς και εν όψει των ελέγχων που διενεργούνται σιωπηρά απο μέλη μας επιτόπου, συνιστούμε στους συναδέλφους την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ των νόμων και των κανονισμών και την καταγραφή κάθε είδους παραβίασης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι υφίσταται εμπιστοσύνη στις ηγεσίες του Υγειονομικού και δη του Ιατρικού σώματος, το οποίο και υπάρχει ως ιδέα.

Η εμπιστοσύνη  κερδίζεται,  ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ.

Φυσικά αυτό, η πολιτική ηγεσία ως περαστική, δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί πολλώ δε μάλλον όταν στηρίζεται σε στελέχη και συμβούλους που παρέμειναν  απο τις προηγούμενες κυβερνήσεις (που τόσο καλό έκαναν στην χώρα), οι οποίοι έχουν να μετακινηθούν απο την θέση τους κάτι χρόνια και απλά επιδιώκουν να μην είναι άγγελοι κακών ειδήσεων, να μην είναι δυσάρεστοι αλλά ευχάριστοι και γλυκείς ως πέπονες, ώστε να μην υπάρξει και ο αντίστοιχος κλυδωνισμός τους, αφού κανείς δεν αγαπά τον άγγελο κακών ειδήσεων,(στην Ιλιάδα η λέξη έχει άλλη σημασία  που αρκετοί κακόβουλοι θα απέδιδαν και στους πολιτικούς προισταμένους…εμείς  καλόπιστα μένουμε στην πρώτη και ευχάριστη), όμως αυτό αποτελεί θέμα του συνόλου της διοίκησης του κράτους, το οποίο πλέον λειτουργεί ενάντια στην ΑΡΙΣΤΕΙΑ.

Η ΕΣΤΙΑ παρά το γεγονός ότι είναι επιστημονική Ένωση Στρατιωτικών Ιατρών, βαδίζει χέρι χέρι τόσο με τους πολίτες ιατρούς, πολλοί εκ των οποίων είναι μέλη μας, όσο και με τους αδελφούς νοσηλευτές.

Οι πολίτες ιατροί θεωρούμε ότι στερούνται του δικαιώματος στην εργασία, όταν αντί να προσλαμβάνονται αυτοί απο το Δημόσιο για κάλυψη θέσεων, το Δημόσιο τις καλύπτει απο τους ήδη υπάρχοντες στρατιωτικούς ιατρούς και μάλιστα δωρεάν. Αυτό μας λυπεί και μας θλίβει.

Η ΕΣΤΙΑ σε συνδυασμό με την μελέτη που κάνει για την νόμιμη αποζημίωση των ιατρικών εφημεριών, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο κατά τον ίδιο τρόπο θα αποζημιώνονται για το υπερωριακό τους έργο οι παραγνωρισμένοι και ενίοτε παραγκωνισμένοι νοσηλευτές, όπως και το πως μπορούν αυτοί να συνδεθούν με την ΕΝΩΣΗ χωρίς να αλλάξει ο χαρακτήρας της και να έχουν την δυνατότητα να λάβουν την αρωγή μας όπως και οι ιατροί.

Η ΕΣΤΙΑ ως ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ έχει την ηθική υποχρέωση να εξασφαλίζει τις άριστες συνθήκες έκφρασης και άσκησης του επιστημονικού λειτουργήματος των μελών και φίλων της και αυτό σκοπεύει να κάνει.

Τα μέλη μας και ο Πρόεδρος έχουν δεχθεί ερωτήσεις για το θέμα της νυν Πανδημίας.

Η Θέση της ΕΣΤΙΑ είναι ότι εν μέσω κρίσης, τεχνητής η μη, δεν είναι δόκιμος η μη τήρηση των προβλεπομένων, όπως αυτά περιγράφονται απο τις κρατικές οντότητες…όποιες και αν είναι αυτές.

Το τι έχει συμβεί με την εν λόγω κατάσταση, θα μπορέσει να αξιολογηθεί μετά απο παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος και ελπίζουμε μαζί με αυτό να αξιολογηθούν και οι πρωταγωνιστές.

Ωστόσο θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνει μια αναδρομή και να αξιολογήσουμε το τι συνέβη 10 χρόνια πρίν με την υπόθεση Η1Ν1.

Μια τέτοια αναδρομή και η συσχέτιση των προσώπων του τότε με το τώρα, θα οδηγούσε σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Στην εικόνα θέματος ο Διογένης ο Κυνικός

Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι κάποιου σπιτιού.
Δεν υπήρχε σ’ όλη την Αθήνα πιο φτηνό φαγητό από ένα πιάτο φακές.
Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές, σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.

Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:

«Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες

λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος…
να τρως συνέχεια φακές».

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».