ΤΑ ΓΑΛΟΝΙΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

Στις 21 Αυγούστου 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης, σε ηλικία 33 ετών πέρασε στην αθανασία, αγωνιζόμενος μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και 450 Έλληνες, εναντίον 15.000 επίλεκτων τουρκαλβανών που επέδραμαν στην δυτική Ρούμελη.

Στην μάχη του Κεφαλόβρυσου, μια σφαίρα τον βρήκε στο μάτι.

Μεταφέρθηκε από τους Σουλιώτες στο Μεσολόγγι και στον δρόμο ξεψύχησε. Η σωρός του σκεπασμένη με γαλάζια χλαμύδα, εισήλθε στο Μεσολόγγι σε θριαμβευτική πομπή, στην οποία προηγούνταν τούρκοι και αλβανοί αιχμάλωτοι, λάφυρα και πενήντα τέσσερις αιχμαλωτισμένες σημαίες των εχθρών.

Η ζωή του Μπότσαρη, ήταν ένας συνεχής ένοπλος αγώνας, για την ελευθερία της Πατρίδος.

Δεν δίστασε να πολεμήσει απέναντι σε πολυάριθμους τούρκους και αλβανούς, μην δίνοντας σημασία στους αριθμούς αλλά στην Ελληνική Πολεμική Αρετή, στην δίψα για Ελευθερία και στην αδάμαστη Ελληνική Ψυχή.

Η πλέον διδακτική, στιγμή της ζωής του μεγάλου πολεμιστή, ήταν όταν τα Χριστούγεννα του 1822 υπερασπιζόμενος το τείχος του Μεσολογγίου απέναντι στον Ομέρ Βρυώνη με μόλις 35 άνδρες, παρέλαβε από την κυβέρνηση έγγραφο με το οποίο τον όριζαν Στρατηγό. Το γεγονός προκάλεσε την έχθρα και την ζήλια άλλων οπλαρχηγών και ο Μπότσαρης εξοργισμένος από την συμπεριφορά τους, έσκισε τον διορισμό λέγοντας: «όποιος είναι άξιος, παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του, από τον Πασά».

Με την μεγαλοπρεπή αυτή του πράξη, όρισε τα προαπαιτούμενα για κάθε αξίωμα.

Αυτά ήταν, είναι και θα είναι, ο συνεχής αγώνας, η ανιδιοτέλεια, το θάρρος και η προσφορά στο Έθνος.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΟΥΝ….είμεθα δε σίγουροι πως οι κράτιστοι , σε όσους το ξεχνούν θα τους το διδάξουν τοποθετώντας τους στην θέση που τους αρμόζει….Διότι όπως λέει και ο λαός μας, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε οι κλάρες τους στρατηγούς και τους ναυάρχους